Loopstal
De belangrijkste kenmerken van een loopstal zijn:
Om te bepalen hoeveel ruimte men per paard nodig heeft is er een formule die zich met de vlaktemaat bezig houdt. Hierbij handelt het zich om een minimum als paarden alleen in een loopstal staan zonder daarnaast op een wei te staan. De formule is: n * (schoft * 2)²
Vooral fokkerijen maken gebruik van loopstallen. Er zijn zowel voor- als ook enkele nadelen te noemen. Als heel positieve voordeel komt het feit naar voren dat paarden in een kudde worden gehouden en zo hun natuurlijke gezelligheid kunnen beleven. Bij fokkerijen is dat voor de merries maar vooral ook voor de veulens erg belangrijk. Vaak ziet men dat veulens die zonder gezelschap zijn opgegroeid verdwazen. Veulens uit loopstallen of uit een kudde leren op natuurlijkerwijs zich te gedragen waardoor aan de ene kant hun karakter en aan de andere kant ook hun lichaam wordt getraind. Verder zijn loopstallen wat gemakkelijker uit te mesten dan boxen (maar dat is altijd afhankelijk van de bouwwijze).
Een nadeel van een loopstal is dat men paarden moet vastbinden als ze hun eten krijgen of dat men ze in extra boxen moet zetten. Meestal komt men in een kudde sterke en zwakke paarden tegen zodat men zelf opletten moet dat alle paarden genoeg voer krijgen. Nijd bij het voeren kan bij paarden tot boosaardige gevechten leiden. Dat wil men als het goed is vermijden. Natuurlijk kan een groep paarden ook harmonieus met elkaar eten zodat het niet altijd noodzakelijk is om zij apart te voeren.
Een ander nadeel van een loopstal is het feit dat vreemde resp. nieuwe paarden gewenning nodig hebben – in een loopstal komen zij meteen heel veel andere paarden tegen. Een loopstal is dus voor aan elkaar gewende paarden heel handig, maar niet geschikt voor een paardenhouderij die steeds met een wisselende paarden-bestand te maken heeft (bijvoorbeeld een handelsstal).
| Terug naar „Welt der Pferde“ | Terug naar het overzicht |